“Catullus’u bizzat şairin benimsediği orijinal ölçülerle tercüme etme fikri bana yıllar önce Theodor Heyse’nin (Berlin, 1855) takdire şayan, ancak İngiltere’de yeterince bilinmeyen versiyonu tarafından önerildi. İlk girişimlerim onu örnek aldı ve o kadar başarısız oldu ki bir süre bu fikirden tamamen vazgeçtim. 1868’de, daha geniş kapsamlı eleştirel baskımın yayımlanmasını takip eden yıl[A] Catullus’tan deneye yeniden başladım ve ilk Hymenaeal, Collis o Heliconici’yi İngiliz glikoniklerine çevirdim . Tennyson’ın Alcaics ve Hendecasylables’ları bu arada ortaya çıkmış ve bana üzerinde çalışmam gereken yeni prensibi önermişti. Antik miktar yeniden üretilmediği sürece, antik ölçülerin çoğaltılması yeterli değildi. Hemen hemen tüm modern klasik ölçü yazarları vurgulu heceyi uzun, vurgusuz kısa yapmakla yetinmişlerdi; the[Sayfa viii]Heksametrenin en bilinen örnekleri olan Longfellow’un Evangeline’ı ve Clough’un Tober-na-Vuolich’in Bothie’si ve Amours de Voyage’ı bu prensip üzerine yazılmış ve kural olarak burada durmuştur. Miktarın belki de en önemli unsuru olan konumu neredeyse her zaman göz ardı ettiler. ”